Amoniak

Data dodania: 2010-09-27 15:27:29, Dodane przez: Honia
Wyświetlony 27533 razy, Komentarzy: 0

Oryginalny obraz: http://vmc.org.pl/images/chemia/nieorganiczna/amoniak_pliki/amoniak1.jpg

Amoniak (NH3) jest gazem o charakterystycznym, gryzącym zapachu. Znajduje się on często w rozpylających się płynach do mycia okien, ale i również w m.in. farbach do włosów. Substancja szkodliwa, działa silnie drażniąco na błony śluzowe dróg oddechowych, oczu i na skórę. Wywołuje przykre uczucie pieczenia w gardle, kaszel, ślinotok, nudności, łzawienie, bóle głowy. Przy dużych dawkach mogą powstać owrzodzenia prowadzące do przebicia, po czym następuje ciężkie uszkodzenie oka, mogące doprowadzić do utraty wzroku. U osób, które przeżyły zatrucie amoniakiem powstają z reguły nieodwracalne zmiany w płucach i drogach oddechowych. Częste przebywanie w atmosferze zawierającej amoniak może doprowadzić do przewlekłych nieżytów dróg oddechowych oraz zaburzeń w trawieniu i przemianie materii. Innym zaburzeniem jest bezsenność,  budzenie się w nocy i niemożność powrotu do snu. Wg dr Clark problemy te powoduje wysokie stężenie amoniaku w mózgu. Wiadomo, że amoniak silnie drażni korę mózgową. W praktyce człowiek może zostać rozbudzony z omdlenia, kiedy da się mu powąchać amoniakowe sole trzeźwiące. Amoniak  zwiększa właściwości uzależniające od papierosów.
W chorym organizmie (zainfekowanym bakteriami) dwie cząsteczki amoniaku są produktem trawienia przez bakterie mocznika - ponieważ mocznik stanowi ich pokarm. To właśnie specyficzny zapach amoniaku w moczu wskazuje na obecność bakterii w przewodzie moczowo-płciowym (również często podczas zapalenia prostaty lub stanów zapalnych pęcherza moczowego). W moczu nie powinno wyczuwać się amoniaku, ponieważ nasz organizm nie wytwarza amoniaku lecz w wątrobie wytwarzany jest mocznik, który wraz z woda wydalają nerki i wtedy nazywamy go moczem.  
Amoniak potrafią wytwarzać tylko bakterie. Niezbędny do tego procesu enzym nazywa się ureazą, który do swojego działania wykorzystuje nikiel. Bez niklu pochodzącego najczęściej ze stali nierdzewnej w sztućcach, naczyniach kuchennych, w stomatologii np. do wykonywania mostów, złote koronki zaczepy i amalgamatowe plomby - bakterie nie mogą egzystować w gruczole krokowym i układzie moczowym.